గీతాంజలి – సమీక్ష

                      

"సహనం తో తలకిందికి వంచి నక్షత్రాలతో నిరీక్షించే రాత్రి వలే నేను కూర్చుని ఉంటాను.
తప్పదు, తెల్లవారుతుంది. స్వర్ణ ధారలతో ఆకాశాన్ని చీల్చుకుని నీ కంఠం వర్షిస్తుంది. నా కులాయం లోని ప్రతి పక్షి నీ పాటలు రెక్కలుగా చాస్తాయి.ఈ అరణ్య నికుంజాలలో నీ రాగాలు పువ్వులుగా బ్రద్దలవుతాయి"

ప్రతి కొత్త dairy లోను మొదటి పేజి లో రాసుకోవటనికి నేనిష్టపడే వాక్యాలవి. గీతాంజలి కి చలం శైలి చేకూర్చిన అందం అది."తప్పదు తెల్లవారుతుంది" అనటం నాకెన్నో సార్లు స్పూర్తినిచ్చింది. చీకటి ఎంత తప్పనిసరో వెలుగు కూడా అంతే
అనే భావం ఎంత వాస్తవం!

సాగర తీరాల్లో పిల్లలు ఇసుకలో ఆడుకుంటారు. వాళ్ళకి సముద్ర గర్భం లో దొరికే సంపద మీద ఆశ లేదు.
వొడ్డునే ఇసుక గూళ్ళు కట్టుకుని ఆనందిస్తూ ఉంటారు. పిల్లల అమాయకత్వాన్ని ప్రతిబింబించే గొప్ప విషయం అది.

ఇంకో చొట ఒకమ్మాయి ని కవి దీపం ఇవ్వమని అడుగుతాడు. నా ఇల్లు చీకటి గుయ్యరం గా ఉంది అమ్మయీ నీ దీపం ఇవ్వవా అని. ఆమె ఎంతకీ ఒప్పుకోక వేలాది దీపాలు ఉన్న ఉత్సవం లో దాన్ని కూడా తీసికెళ్ళి చేరుస్తుంది. అవసరానికన్నా ఆడంబరానికి ఇచ్చే ప్రాముఖ్యత చాలా అందం గా వ్యక్తీకరించబడింది. 

నువ్వు చుట్టు ఉన్న గోడలను ఛేదించుకుని ఈ ఖైదు నుంచి బయట పడలేవు. ఎన్నో ఏళ్ళుగా శ్రద్దగా నీ చుట్టూ గోడలను నువ్వే నిర్మించుకున్నావు. తీరా పూర్తి చేసాక చూస్తే ఆ గోడల మధ్య నువ్వే బందీవైపొయావు. 
బంధాలని ఎంతో ఇష్టం తో నిర్మించుకుని ఒకానొక రొజున వాటిని దూరం చేసుకోవటం ఎంత కష్టమో.

భక్తి అనే పేరు తొ ఈ చీకటి గుడిలో ఒక మూల కూర్చుని ఎందుకు ఈ జపం. నీక్కావల్సిన దైవం ఇక్కడ లేదు.
మట్టిలో, ఎండలో కష్టపడే శ్రామికుడి దగ్గర ఉంది దైవం అని హెచ్చరించిన జాగృతి కనిపిస్తుంది.
 
మీ దగ్గర నుంచి నేను శెలవు తీసుకునేప్పుడు ఇక్కడ నేను అనుభవించింది అనుపమానం అనేది నా చివరి మాట గా ఉండిపోనివ్వండి అని చెప్పటం ద్వారా రవీంద్రునికి జీవితం పట్ల ఉన్న కృతజ్ఞత అర్ధం అవుతుంది.

సాహిత్యం మీద యే కాస్త ఆసక్తి ఉన్న వారైనా చదివి తీరవలసిన పుస్తకం గీతాంజలి.

-స్వాతి